LETO ; KURTLARIN TANRIÇASI ve ETRÜSKLER

Artemis, Apollo ve anneleri Leto Lycia/Likya'da 

üçlü olarak tapkı görür. 

Apollo Güneş'i , Artemis Ay'ı temsil eder ve 

Lykos Kurt demektir. 

Likyalı Leto hikayelerde pek anılmaz, Etrüsklerde Letun, Romalılarda Latona diye geçer. Leto'nun annesi Phoebe (Dolunay- bilgelik) ve babası Coeus (Güneş - iki kutbu da saran gökyüzü/atmosfer - akıl,zeka,bilgi) birer Titandır.

Coeus ve Phoebe, Uranus (Gök) Gaia (Dünya) nın çocuklarıdır.

Burada Dişi kurt ve ikizler benzerliğini de görebiliriz. 

"Hera Leto'nun hamile olduğunu öğrenince peşine düşer. Leto doğum yapacak yer ararken "Hyperboreans" dan bir Dişi Kurt rehberliğinde aşağıya iner, (ya da kurt ülkesini arıyordur) ve daha sonra kurtları üstün tutar, saygı gösterir."

= Dişi Kurt ve İkizler = Türk-Etrüsk-Roma ve kolonileşme ile Yunan'a ama dişi kurtsuz !

Artemis bir Amazondur. Amazonlar İskit ve Kimmerler soyundandır. Apollo Etrüsklerde Apulu, Hititlerde Apulinus'tur.
Artemis ve Apollo kelimelerinin Yunanca bir anlamı yoktur .

İonia/İyonya kelimesi de Yunanca anlamsızdır.
Luwi dilinde Anatanrıça ülkesi demektir.

Azra Erat Mitoloji Sözlüğü'nde çok net bir şekilde isimlerin Yunanca karşılığı olmadığını belirtir. Ayrıca Mircea Eliade de buna değinir. İkizlerin doğum yeri Anadolu olsa da Yunan mitlerinde Delos diye geçer.

( "Hyperborean=İskit ilişkisi" !)

Artemis; Geyik (İskitler, Hattiler), köpek (kurt bile olabilir !), okçuluk, ay, bereket (Anadolulu anatanrıça gibi)

Apollo; Güneş, okçuluk, defne ağacı (Efeler içinde kutsal!), lir (Marsiyas'ın flütüne karşı, flüt İskitlerden geçme!) oğlu Asklepios'un eğitimini atadam olan Cheiron'a verir (atadam İskitlerden esinlenerek üretilmiştir.)

Aslında hep aynı hikayeler, 

herkes kendine göre yontmuş 

//

Hyperboreanlı Abaris : İskit Efsanesi

Seuthes'ın oğlu olan Hyperborealı Abaris bir şifacı (şaman!) ve Apollo rahiplerindendir. Eğitimini Kafkas yakınındaki Hyperborea'da aldığı, bir salgın yüzünden ülkesini terkettiği anlatılır.

Bir aziz, peygamber, filozof gibi konuşması, şifacılığı, İskitli giyimi ve dürüstlüğü ile Yunanlılar arasında saygınlık kazanır.

İskit'in oğlu Seuthes'in oğlu Abaris'in İskit Efsanelerini yazdığı söylenir. Dünyayı efsaneleşmiş oku ile yemeden içmeden dolaşabilir, ok ona Apollo tarafından, ülkesi Hyperboreans'tan Yunaninstan'a giderken verilmiş. 

.....

HEREDOT TARİHİ:

Hyperboreliler, IV. Kitap

32 
Hyperboreliler üzerine , ne Skythler, ne de bu bölgelerde oturanlar bir şey söylemektedirler. Belki İssedon'lar bir şeyler söylemişlerdir, ama bence onlar da bir şey söylememişlerdir. Söyleselerdi, Skythler de bunlar hakkında bir şey söylerlerdi, nitekim tek gözlüler için söylemişlerdir. Ama Hesiodos; Hyperborelilerden söz etmiştir. Homeros'un Epigonoslarda yaptığı gibi, tabii sahiden bu destanı Homeros yazdıysa. 

( burada itiraf mı var? 

Homeros'un yazıp yazmadığı, değişime uğramış olması, 

İliyada'nın Yunanlılaştırılması hala tartışma konusu

SB :))

33:
Bunlar hakkındaki bilgi bize asıl Deloslulardan gelmektedir. Skythiaya buğday saplarıyla bağlanmış kutsal sungular Hyperborelilerin oralardan gelir derler; oradan da uzak, Adriyatik bölgelerine kadar, bir ülkeden öbürüne elden ele verilerek gider; oradan güneye yönelen sungular, önce Yunanistanda Dodonalıların eline varır; oradan Malia körfezine iner ve Euboia boğazından geçer; bir ilden öbürüne Karystos'a yollanırlar; oradan çıktıktan sonra Androsa geçmezler; Karystosdan dosdoğru Tenosa ve Tenosdan da Delosa taşınırlar.

İşte Deloslular bu sungurların adalarına böyle geldiğini söylerler. Ama ilk seferinde Hyberboreliler bunları iki kızoğlan kıza taşıttırmışlar, ki Deloslular bunlara Hyperokhe ve Laodike adlarını verirler ; kendi yurttaşlarından beş kişiyi de yanlarına katmışlar, ki bugün bunlar Delosda büyük saygı görürler ve Taşıyıcılar diye anılırlar.

Ama Hyperboreliler gönderdikleri adamların geri dönmediklerini görmüşler. Acaba sonradan gidecek olan elçilerimiz de dönmeyecekler mi, diye telaş etmişler; bundan sonra buğday saplarına sarılıp komşularına olan sungularını getirip komşularına vermişler ve onların da öbür komşularına vermelerini istemişler. Böylece elden ele Delos'a kadar gelir derler. 

Ben kendi hesabıma, Thrak ve Paionia kadınlarında da bu sungular için yapılanlara benzer bir görenek olduğunu biliyorum: Kraliçe Artemis adına kurban kestikleri zaman, töreni buğday sapı olmadan yapmazlar.

34:
Bu kadınların saygı gösterdikleri görenek işte budur. - Hyperborelilerden gelen genç kızlar, Delos'da ölmüşlerdir, bunlara saygı olmak üzere bu adada kızlar ve oğlan saçlarını dibinden keserler. (Türklerde yas ifadesi!-SB) Kızlar evlenmeden önce saçlarını keserler; bir çubuğa dolayıp iki bakirenin mezarı üzerine koyarlar. (saç kurbanı Türklerde de vardı-SB)

Bu anıt, Artemis duvarları içersindedir, girişte sola düşer; bir zeytin ağacı gölgeler. Delos delikanlıları da saçlarını bir tutam ota sarar , öbürleri gibi mezarın üzerine bırakırlar. Bu genç kızlara Delos'ta böyle saygı gösterilir.

35:
Gene aynı kaynaktan öğrendiğimize göre, iki Hyperboreli kız, Arge ve Opis de aynı yerlerden geçerek, hem de Hyperokhe ve Laodike'den önce, Delosa gelmişlerdir. Çabuk doğurmak için Eileithyia'ya haraç verirlerdi. töreler böyle geektiriyordu, onlar da bunu yerine getirmek üzere gelmişlerdi; bu Arge ile Opis adaya tanrılarla aynı zamanda gelmişler, öyle diyorlar ve Deloslular onlara saygılarını değişik bir biçimde gösterirler: Kadınlar sıra olurlar, Likyalı Olen'in kızları övmek için düzenlediği ilahiyi okuyarak adlarını anarlar. 

Ayrıca opis ve Arge ilasını onların adlarını anarak söyleyen ve onlar adına yardım toplayan İonialılarla adalarda yaşayanların bu adları kendilerinden öğrendiklerini söylerler. (Delos'da okunan eski ilahileri düzenleyen gene de Olen'dir. Olen Likya'dan gelmiştir.)

Sunak üzerinde kurbanın butları yakıldığı zaman külleri Opis ve Arge'nin mezarları üzerine serpilir. Bu mezar Artemis tapınağının arkasına konmuştur; yüzü güneşin doğduğu yöne bakar ve Kea'lıların şölen salonunun hemen yanına düşer.

36:
Hyperboreliler hakkında daha fazla bir şey söylemeyeceğiz. Güya Hyperboreli olan ve elindeki okla hiçbir şey yemeden dünyayı dolaştığı söylenen Abaris söylentisi için bir şey demek istemiyorum. - Eğer Hyperbore'de, yani yeryüzünün en kuzeyindeki ucunda yaşayanlar varsa, şüphesiz en güney ucunda da yaşayanlar vardır. Ve ben bu, "Dünya çevresinde yolculuk"lara bakıp gülüyorum, bunlardan bizde epeyce var ve aklın alabileceği bir bilgi vermiyorlar. 

Bunlar , Okeanos tekerlek bir toprağı kuşatan bir kemer gibidir, diye soğuk şeyler yazıyorlar. Asya ile Avrupa'yı aynı büyüklükte gösteriyorlar. Ben bu anakaraların birbiriyle ölçüştürmeli olarak ne büyüklükte gösteriyorlar. Ben bu anakaraların birbiriyle ölçüştürmeli olarak ne büyüklükte olduklarını ve her birinin görünüşlerini birkaç sözle göstereceğim.

Lakin Abaris'in resmi yoktur :)

daha fazla bilgi :
Arimaspiler, Dağlı Altaylı İskitler
link


Kaybolan Cennetin Peşinde; Sümer ve Akad: 
Ütopya mı?  Gerçek mi?
link

Mars ve Venüs için yapılmış Sunak

Trajan döneminde yapılmış MS.98-117

Hadrian döneminde de kullanılmış.

Dişi kurt ve ikizler

Köşelerde Koç başları

National Museum of Rome

//

ETRUSCAN

The "Capitoline" She-Wolf - early 400 BC 

The twins, Romulus and Remus, date from the late 1400 AD

Rome’s She-Wolf Younger Than Its City

The icon of Rome’s foundation, the Capitoline she-wolf, was crafted in the Middle Ages, not the Antiquities, according to a research into the statue’s bronze-casting technique.

The discovery quashes the long-prevailing belief that the she-wolf was adopted as an icon by the earliest Romans as a symbol for their city.

Recalling the story of a she-wolf which fed Romulus, the legendary founder of Rome, and his twin brother, Remus, after they had been thrown in a basket into the Tiber River, the statue has been always linked to the ancient world.

An Etruscan workshop in the 5th century B.C. or the masterpiece of the 6th century B.C. Etruscan sculptor Vulca of Veii.

The Romans later adopted the wolf since her defiant stance and raised eyebrows seemed to reflect Rome’s liberation from the Etruscan rule.

On the contrary, scholars have long established that the bronze figures of Romulus and Remus were added in the Renaissance, in accordance to the legend of Rome’s foundation.

“Now incontestable proofs tell us that also the she-wolf is not a product of the Antiquities,” Adriano La Regina, former Rome’s archaeological superintendent and professor of Etruscology at Rome’s La Sapienza University, wrote in Italy’s daily “La Repubblica.”

According to La Regina, analysis carried out by restorer Anna Maria Carruba during the 1997 restoration of the bronze statue showed that the she-wolf was cast as a single unit.

Rossella Lorenzi, Discovery News,2006

.....

Nursing She-Wolf , is a Turkish Myth !

//

ETRUSCANS ; TURKIC/TURANIAN PEOPLE

"That the Etruscans were Turanians, and that they belonged to the North Turanian or Altaic branch the Turanian stem, cannot be denied."

(Victoria Institute (Great Britain) , journal of the Transactions of the Victoria Institute, Or Philosophical Society of Great Britain, Band 10, BiblioBazzar, 2009, p.200)


__


"the Etruscan worship of ancestors was clearly a Turanian custom, and many of their official titles were of Hittite origin. As the Hittites were the chief builders, traders and civilizers of Western Asia, so the Etruscans were the leading builders, traders and civilizers of Western Europe. But the Etrsucans differed from most Turanian nations, by being a naval people"

(The London quarterly review, vol 86, Epworth Press,1896,p231)



__


"Year 1995 : After a week-long meeting in İtaly (Florence) Prof.Dr.Giovannangelo Comporeale, one of the most authoritative scientists regarding Etruscan studies, agreed to the fact that ancient Etrsucan inscriptions were written in Turkic tounge"

(Prof.Dr.Turgay Tüfekçioğlu, Etruscans, Orkun Publishing)



__

(...) In the opinion of Müller, the Etruscans were a race which judging from the evidence of the language, was originally very foreign to the Grecian, but neverthless had adopted more or the Hellenic civilisation and art than any other race not of the Greek family, in these earlt times. The principal reason, according to him, is probably furnished by the colony of the Pelasgo-Tyrrhenians, which was driven from Southern Lydia and establieshed itself chiefly around Caere (Agylla) and Tarquinii.

The latter city maintained for a while the dignity of a leading member among the confederate cities of Etruria and always remained the chief point from which Greek civilisation radiated over the rest of the country.

In Dr.Corssen's late work on "The Language of the Etruscans" he considers it as an Aryan language and as an old Italian dialect, which during centuries has suffered much from phonetic decay; but it is evident the Etruscan is strictly an agglutinative dialect of the Turanian type.

In the hands of Lord Crwford the speech of the Etruscans turns out to be very fair High Dutch, or Gothic; while the Rev.Isaac Taylor in his "Etruscan Researches" finds a key to the solution of Etruscan in the Ugric or Finnic-Turkic, a kindred Turanian language.

The Etruscan problem must however, still be considered unsolved though much has been done to help it forward and we must await the discovery of a long bilingual inscription before the question can be finally settled. ***

***

To the many theories which have been advanced in regard to the Etruscans, may we be allowed to put forward one more?

In our view the Etruscans appear to be an original Turanian race , which formed the underlying stratum of population over the whole world and which cropped up, like Basques in Spain, in that part of Italy called Etruria.

"The great feature in the history of the Turanian races" as Mr.Fergusson writes, "is that they were the first to people the whole world beyond the limits of the origianl cradle of mankind. Like the primitive unstratifed rocks of geologists, they form the sub-structure of the whole world, frequently rising into the highest and most prominent peaks, sometimes overflowing whole districts and occupying a vast portion of the world's surface, everywhere underlying all the others, and affording their disintegrated materials to form the more recent strata that now overlie and frequently obliterate them.

In appearance at least, whether nearly obliterated as they are in most parts of Europe, or whether they still retain their nationality, as in the eastern parts of Asia, they always appear as the earliest of races, and everywhere present peculiarities of feeling and civilisation easily recognised and distinguish them from all the other races of mankind." (Fergusson 'History of Architecture' vol.i.p.46)

The language of the Etruscans also seems to be Turanian, an early stage of language which forms the substructure of a higher stage in many countries, a stage which language must necessarily pass through before reaching the higher inflectional or Aryan stage, for as Professor Müller observes, we cannot resist the conclusion that what is now inflectional was formerly agglutinative.

"Further" as Sir Gardner Wilkinson writes, "it is the earliest mould into which human discourse naturally, and as it were spoutaneously throws itself."

Hence the apparent connection of the Etruscan with other Turanian languages, such as the Scythic, the Finnic, etc.

At a later period by colonisation first, the Tyrrhenian from Lydia and secondly the Corinthian, when Demaratus settled at Tarquinii, they received a Greek element of civilisation, but the people still remained essentially Turanian in their feelings and habits.

Mr.Taylor has pointed out some coincidences and similarities in their language and religious beliefs to those of the Ugric and Tartaric races. These similarities are not, however, to be attributed to any attinity of race or direct connection, but to these peoples being in the same stage of development with regard to civilisation and especially in regard to language.

The phase of civilisation being the same, similar beliefs, customs, etc. will necessarily be evolved. The phase of language being agglutinative, many similarities will appear among Turanian or agglutinative languages, as the necessary result of their being in the same phase, and not from any conncetion of race.

The characteristics of Etruscan beliefs and vreed, of Etrsucan language, will bear a great resemblance to those of  other races in a similar low stage of development. This may be proved by extending the analogies. 

Thus we find in the imperfect civilisation of some of the American races, which may be considered as analogous to the Turanians of the eastern world, many analogies in beliefs, customs and language to the Turanian stage.

Hence, we meet in America temple-tombs (the pyramids of Mexico were undoubted temple-tombs) an animistic belief, tent, life, language in agglutinative phase, etc. Many other features, counterparts of which will be found occurring in the Turanian stage of the eastern world, will be met in Mexico and Peru, all the necessary growth of that phase of civilisation.


(Hodder M.Westropp, Handbook of Egyptian, Greek, Etruscan and Roman Archeolohy, Kessinger Publisching, 2003, p.482)

1878 basımı : link

Etruscan Fresk - Wolf Warrior

_

"In the ancient world the typical Turanians were the Egyptians; in the modern, the Chinese and Japanese, and perhaps the Mexicans. The Turanians existed in the valley of the Euphrates before the Semitic or Aryan races came there (...) The oldest people in Europe of this family are the Pelasgi and the Etruscans. The race also appears in the Magyars, Finns, and Lapps, but ultimately they were everywhere overpowered by the Aryans who drove them into remote corners."

Moses W.Redding, Illustrated History of Freemasonry, Kessinger Publ.1997, p.194


Illustrated History of Freemasonry, 1910 - 
Sayfa 194 - Google Kitaplar Sonucu
books.google.com.tr/books?isbn=0766100332
Moses W. Redding - 1997 - Body, Mind & Spirit

The Turanian races were the first to people the world beyond the limits of the ... in the valley of the Euphrates before the Semitic or Aryan races came there.


Illustrated History of Freemasonry, 1910 - Sayfa 194 - 
Google Kitaplar Sonucu
books.google.com.tr/books?isbn=0766100332 - Bu sayfanın çevirisini yap
Moses W. Redding - 1997 - Body, Mind & Spirit

The Picts, or Pictish, were a Celtic race, and were first known to history in the ... The oldest people in Europe of this family are the Pelasgi and the Etruscans. The race also appears in the Magyars, Finns, and Lapps, but ultimately they were everywhere overpowered by the Aryans who drove them into remote corners.


__


To point the similar political systems used by the Turks and the Etruscans and that there is a substantial connection between the Etruscan 'Fanum Voltumnae' (yearly political assemblies) and the 'Kurultay' of the Turks, it is ample to cite Deguines, De Groot and Klaproth :

+ J.Deguines "Histoire des Huns, Des Turcs et des Mongols" Paris ,1856
+De Groot , "Die Hunne der vorchristlichen Zeit" Berlin, 1921
+ H.J.Von Klaproth, "Memoire sur l'identite des Toukiou et des Hioung-Nou avec les Turcs", Paris 1925



__


"The Etruscans, the inhabitants of the greater part of Italy, were a Turanian people, migrating from Asia Minor about Etruria (...) 

American architect and architecture Bande 33-34, The American architect, 1891 p.134



__


THE ETRUSCAN LANGUAGE - Isaac Taylor

Putting aside the languages of such impossible races, the languages of Europe and Asia divide themselves into three grand divisions:—

I. The Aryan or Indo-European languages,—such as Sanskrit, Persian, Greek, Latin, German, Russian, or Welsh.

II. The Semitic languages,—such as Phosnician, Hebrew, Arabic, and Assyrian.

III. The Turanian languages, comprising the various Finnic, Turkic, Mongolic, Dravidic, and Malayic dialects.

But if it be admitted, as it must be, that the Etruscan numerals are decisively Turanian, it follows, I think, without further evidence, that the Etruscan belongs to the Turanian family of languages.

link:


___


"We quite agree with this, for the Turanian origin of the Etruscans is well established"

The London quartly review, Vol.86, Epworth Press 1896, p.231


__


"The Turanian type of the Etruscans, and the Etruscan character of their language, are fully treated by Dr.Isaac Taylor, 'Etruscan Researches' 1874, with his pamphlet on the 'Etruscan Language' 1876" 

"We gather from this language (especially from the known numerals) that they were of Altaic, or Turanian stock, like their Asiatic neighbours the Hittites and Kati" 

(...) even the Rhati in the Alps were civilised by them and retained the Tuskan language. 
(...) The word 'Tus', whence Tuskan, apparently means 'south' as in Turkish dialects.

"In the Etruscan confederacy of 12 cities each king was independent and all were allied for war an universal Turanian custom which we may trace among Hittites, Akkadians and non-Aryans in India (...) The word 'Vol' appears to be the Turkish 'aul' and Akkadian 'alu' for a 'camp' or 'city'. This system of government among Turanians proved too weak to resist the empires of united races, whether Semitic or Aryan.


Like other Turanians the Tursenoi or Etruscans were highly religious or as we should call them superstitious


The names of the gods of Etruria are explained by Dr.Isaac Taylor and others, by aid of Turanian languages.
Tina, the sky spirit (Tatar Turkish Tin)
Summano (Mongol sumans,Lapp Tuman , 'holly')
Usil, the rising sun (Finnic Usal, Asal 'morning' or Turkish Işıl or bright)
Tushna, the midday sun (Tatar Turkish Tus'south')
Janus, the god of creation (...) (Tatar Turkish Jen 'god')
Sethluns was Vulcan (from Set of Süt, Turkish to burn)
Sancus was a Sabine god (Akkadian San, Turkish Sang 'mighty')
Thana was Diana (Tatar Turkish Tan 'light' or Yacut/Sakha Turkish ting 'dawn')
The Lares were spirits as were the Penates (Tatar Turkish ban 'spirit')


The Greeks equally owed many of their deities, and early arts, to the congers of the Tuskans in Asia Minor. The mythology of Etruria points to an Eastern and to a Turanian origin.


J.G.R.Forlong, Encyclopedia of Religions or Faiths of Man, part 2, Kessinger Publisching,
link

__


"Unless a great substratum of the inhabitants of Greece belonged to the Turanian family, their religion, like their language, ought to have presented a much closer affinity to the earlier sriptures of the Aryan race than we find to be the case. The curious anthropic mythology of the Grecian Pantheon seems only explicable on the assumption of a petential Turanian element on the population, [...]." 

(James Fergusson, Tree and serpent worship, or, Illustrations of mythology and art in India in the first and fourth centuries after Christ: from the sculptures of the Buddhist topes at Sanchi and Amravati, Asian Educational Services, 2004, Reprint London 1873 edn., p.13) 
link



___




"Working with linguistic evidence and etymological "method", Georgiev asserts that the Etruscans were none other than the Trojans, the legendary founders of Rome." 

(Philip Baldi, The foundations of Latin, Walter de Gruyter, 2002, p.111) 
link



__


"Among the cleares philological indications are the use of postpositions and agglutination, with words such as (...)

+Tarkon - chief (the Hittite Tarkhun, Turkish Tarkhan)
+Charun (Turkish Khar-un means evil god)
+ Clan 'son' (Turkish oglan means boy)


__


"Nothing can prove more clearly the Turanian origin of the Etruscans than the fact that all we know of them is derived from thier TOMBS"

James Fergusson, A History of architecture in all countries, J.Murray, 1865 ,p.257 
link




__

Anatolia was home to Etruscans at least in 5000-6000 BC. and later in 3500 BC.to the Sumerians and the Cimmerians in later periods.

Turkic World Researc Foundation , the Turkic World Research, Vol 124-126,2000 p.25

__

It is also worth mentioning that modern Tuva, a Turanian people, call their shamanic protector spirits érénï - a cognate term for the ancient Hellenic erinnyes, which were dark "Fury" spirits that punished and pursued sinners 

(see: "Shamanism" by Mircea Eliade, p.498)

__

Initial analysis of ancient DNA suggest that the Etruscans (or at least the elite) did form a relatively closeknit biological population, shared some characteristics with the Turkish area of the eastern Mediterranean.

Simon K.F.Stoddart, Historical dictionary of the Etruscans, Scarecrow Press, 2009 p.88 

link  

700BC Etruscans borrow alphabetic writing from Greeks, and become first people in Italy to write............DİD NOT BORROW FROM GREEKS, GREEKS BORROW FROM THEM. (SB)

The enigma of Italy's ancient Etruscans is finally unravelled

DNA tests on their Italian descendants show the 'tuscii' came from Turkey - 

John Hooper in Rome

The Guardian, Monday 18 June 2007 , press link

__


The shortest genetic distances between the Etruscan and modern populations are with Tuscans ( Fst=0,036 ; P=0017) and Turks (Fst=0,037 ; P=0001) ; values of Fst <0,050 were also observed for other populations of the Meditarranean shores and for the Cornish

The Etruscans : A population -Genetic Study, The American Society of Human Genetics, 2004


__


Moreover it is more than probable that the stem "Tur-2 (> Tur anians) is also the basic of the name of the Turks : The biological-genetic affiliation of the Etruscans and the Turks has very recently been proven (Achilli et al,2007, Pellacchia et al.2007) (...)

Since on the one side the Etruscans are genetically Turks and on the other side they are linguistically Hungarians, this can be only due to the common Sumerian origin of both the Turks and the Hungarians (...) using linguistic, archaeological, historical and biological-genetic facts that the Rhaetians are not related with the Etruscans, but the Etruscans and the ancient inhabitants of Lemnos are related with the Hungarians, The Turks and the Sumerians. 

We may as further if Etruscan is really as asserted by Alinei (2003,2005a) a form of Early Hungarian or if it belonged to another language closely related to Hungarian

Prof.Dr.Alfred Toth, Etruscan,Huns and Hungarians, 2007 
link




(HUNGARIANS ARE RELATED TO TURKS. -SB)


__


Pelasgians (Lemnos inhabitants) were pre-Hellenic , non Indo-European speaking people who inhabited the area long before the Greek migrations to the area started.

Encylopedia Britannica (5,p.448) by B.C.Atkinson, formerly Under-Librarian Universtiy Library , Cambridge University



__


the Pelasgians that originally lived in Libya or Palas Athena, and who later moved into ancient Greece as indigenous people there, were Altaic people. Excavations in Libya show this. They had some conflicts with the very first Egyptian dynasties. According to Herodotus, the pre-Greek population of the Lemnos island was Pelasgian, a non Indo-European people, and according to Thucydides they were Tyrrhenian. That word is the same word as Turanian (Altaic peoples). 

Pythagoras, thousands of years later in time, was a Pelasgian and said so himself. They were described by ancient but later Greek historians as always riding on horseback and using strange, short horses (the kind used by other Altaics even today). Another ancient Greek name for them was Tyrrhenian, which is pronounced the same as the Turko-Tatar word for their own group: Turanian. These were considered the Old People or Original People there.

The Gorgon Medusa Guardians of Darkness 

link

__


The Etruscans self-given name is known as R-Asena (wolf descendants) > see Turkic legend Asena. 

H.Celal Güzel, Ali Birinci, General Turkic History, Vol.1, Yeni Türkiye 2002.p.413


___


The very first form of the Turkish Oil Wresting called "Yağlı Güreş" can be found among the Etruscans . The Greco-Roman wrestling as called by the Romans and the Midriff type of wrestling is an Etrsucan based sport.

Assoc.Dr.Haluk Berkmen : Table of Etruscan Wrestling

video:




__

The Enigma of Pelasgians and Etruscans

Pelasgians, ancient people, the ancestors of NON Indo-European people.

Virgil (Aeneid, VIII, V. 62-63), writes:
“It is sayd that the first dwellers of our Italy were the Pelasgians”.

Pausanias (Arcadia, VIII, 1,4,6) reports:

“The Arcadians tell that Pelasgus was the first born in Arcadia. Since Pelasgus became king, the country was called Pelasgia in his honour”

Pindar (Carminia, Fragmenta Selecta, I, 240) tells:

“Bringing a beautifull gift, the earth made the first human being, the "Divine pelasgus", be born in arcadia, long before making the moon”

Homer mentions the Pelasgians between allied with the Troyans, (Iliad, II, 840-843) and narrates that Achille prayed “PELASGIAN ZEUS OF DODONA” (the Iliad, XVI, 223). 
Homer also mentions them also like “PEOPLE of Crete”, (Odyssey, XIX, 177).

the “Tyrrhenian ones”.


TURKISH: ARE THE ETRUSCANS TURKS? 
book link


__


the similarity between Etruscans and Lydian tombs.

The scientists compared DNA samples taken from healthy males living in Tuscany, Northern Italy, the Southern Balkans, the island of Lemnos in Greece, and the Italian islands of Sicily and Sardinia. The Tuscan samples were taken from individuals who had lived in the area for at least three generations. The samples were compared with data from modern Turkish, South Italian, European and Middle-Eastern populations. 

"We found that the DNA samples from individuals from Murlo and Volterra were more closely related those from near Eastern people than those of the other Italian samples", says Professor Piazza. "In Murlo particularly, one genetic variant is shared only by people from Turkey, and, of the samples we obtained, the Tuscan ones also show the closest affinity with those from Lemnos."

Scientists had previously shown this same relationship for mitochondrial DNA (mtDNA) in order to analyse female lineages. And in a further study, analysis of mtDNA of ancient breeds of cattle still living in the former Etruria found that they too were related to breeds currently living in the near East.

NOTE: 

mtDNA can change in time , but the Y-DNA not!

Etruscan's DNA match %99 with the TURKISH People.

R ratio is Turkish - have two sons R1a- R1b .

"30 percent of Greeks, Bulgarians, 24 percent of Serbs who do not like us at all, 35 percent of Armenians who do not like us also, 40 per cent of Britons and Germans , 99,7 percent of Basques is Turkish origin. 

Today, 51 percent of the Europeans is Turkish origin. 

Kurgan Culture is Turkish Culture.

the first Europeans were not Homo-Sapiens, it was Cro Magnon ! 

Homo sapiens entered in 16.000 BC. with R1a in Europe . 

This is a very simple and naked truth. 

It must be work together with the culture, historic, arceology and linguistic resources .

Professor Osman Çataloluk 

Molecular Geneticist

__

The book «The Turkic Civilization of the Mediterranean» is devoted to the study of the early onomasticon of the region and will reveal the secrets of the Etruscan writings, which contain the mysteries of the early Mediterranean civilization. The nation which later became the Etruscans was known under the name Tursci in Latin. 

This word is from the same origin as old Turuska, which denoted the old Turks in some ancient languages. The language of the old Turuskas discloses the mysteries of the Etruscan writings and of the early Mediterranean civilization, as a whole. 
Now we can explain why the old Scandinavian sagas dealt with the Trojans and Thracians as Turks and why Thor Heyerdahl, a great scientist, wrote about the existence of the same civilization between the West and Azerbaijan- an old Turkic land.

The Turkic Civilization lost in the Mediterranean basin
Chingiz Garasharly  
book link


___


ABOUT THE ETRUSCAN PYRAMID AT BOMARZO, ITALY AND 

WORDS RELATED TO THE CONCEPTS OF PYRAMID AND ALTAR

By Polat Kaya 
link


___



Mario Alinei

"The people with the kurgan culture were Altaic-speaking (and partly turcica) and not Indo-European as so far recorded (ex. from Lithuanian archologist Marija Gimbutas Baltic nationalist ideology-soaked).

Later part of these peoples of turcico-Altaic language migrated in Alpine Eastern Veneto area and Tuscania where in Tuscany they went to form the Etruscan etite minority (along with migrants coming by sea from Anatolia and the Eastern Mediterranean), in Veneto region these migrants from the Carpathian-Balkan region, contributed to the formation of the koinē venetica alongside indigenous Indo-European (direct descendants of the Homo Sapiens Sapiens that settled in these parts still back in the Paleolithic, 30/40 thousand years ago) and subsequent migrants from the Baltic area (in the 2nd millennium, perhaps partly contributors in the ethnicity and culture of ancient towers and part of the "terramare"???), while in the Alpine region contributed along with native peoples: Indo-European euganee-Switzerland-Veneto-Keltic and Slave to the formation of the Romansch-Ladin (akin to the veneto). 

link

THE ACTUAL HISTORY , BE KNOWN !

_________________

KURT / KURT DONUNA BÜRÜNME / KURT SAVAŞÇILAR

“Bir kurt göründü, ışıkta soluyarak! 

Bir kurt ki gök yeleli! Bir kurt ki gömgök tüylü! 

Bakıyordu Oğuz’a, ışıkta uluyarak!” 

(Oğuz Destanı)

Kurt Sancak MÖ.2000 - Kazakistan

KURT MOTİFİ ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yrd. Doç. Dr. Hacer GÜLŞEN

Kurt, Türk milletinin sembolüdür. Ortaasya’dan bu yana, özellikle Oğuz Destanında ve diğer destanlarımızda kurt, yol gösterici olarak dikkat çeker. İnsanın başka bir canlıya dönüşmesi ( Don değiştirme- methamorphose ) ise sadece bizde değil, dünya masallarında da var olan bir durumdur. Edebiyatımızda özellikle Millî Mücadele dönemi edebî ürünlerinde kurt motifi dikkate değer bir özellik taşımaktadır. 

Alfred de Vigny’nin “Kurdun Ölümü” şiirinin en güzel açıklaması Yahya Kemal tarafından yapılmış, Türk milletinin verdiği büyük mücadeleyle kurdun verdiği ölüm kalım mücadelesi arasında bir benzerlik kurulmuştur. Halide Edip, yurt dışında izlediği kurt motifli bir filmden çok etkilenmiş ve o da “Dağa Çıkan Kurt” adlı hikâye kitabını meydana getirirken yine Türk milletinin içinde bulunduğu ölüm kalım savaşını göz önüne almıştır. Ancak günümüzde de popüler kültürde, özellikle bazı filmlerde malzeme olarak “kurt” motifinin dikkat çektiği görülmektedir. Fakat bilinmelidir ki, kurt motifi ve kurda dönüşme, içinde kurt motiflerinin olduğu ürünler, Ortaasya Türk kültüründen tüm dünyaya yayılmıştır.

Kurt, dünyanın çeşitli kültürlerinde farklı şekilde mitolojiye yansımış, bazen hayranlık duyulmuş, bazen de tehlike olarak görülüp nefret edilmiş bir türdür. Avrupa kültürlerindeki masallarda ve efsanelerde çoğunlukla tehlikeli ve nefret edilen bir kötülük sembolü olarak geçer. Bu kötü yansımanın bazı örnekleri, İskandinav mitolojisindeki dev kurt Fenrisulfr ile Skoll ve Hati karakterleri ve kurt adam efsanesinden dolayı. 

Ortaçağ Almanya’sından kalan “Kırmızı Şapkalı Kız” masalı ve bazı diğer masallarda da kötülüğün sembolü bir kurttur. Öte yandan, antik Roma kültüründe, kurt, Roma şehrinin kurucuları Romulus ve Remus'u emziren kutsal bir yaratıktır. Orta ve Kuzey Asya kültürlerinde ve bu kültürlerle eski bir bağı olan Kuzey Amerika yerli kültürlerinde kurt daima hayranlık duyulan ve kutsal sayılan bir hayvan olarak karşımıza çıkar. 

Türklerde, Kuzey Amerika'nın Erokez, Aleut ve Tlingit halklarında kutsal ata ve halkın totemi olarak görülür. Alaska'da yaşıyan Aleut halkı, atalarının ruhlarının kurtların içinde yaşadığına inanır ve her sene göç eden bufalo sürüleri geldiğinde vahşi kurt sürüleri ile yan yana koşarak onlarla birlikte bufalo avlarlar.

Kazakistan

Wolves are the symbol of the Turkish Nation. The wolves stand out as the guiding spirit since the period of Central Asian Turks, especially in the Oğuz Epic and the other epics. Metamorphose of human beings is not a situation existing for us only, but for all the human beings. In our literature, the wolf pattern has an incredible feature in the literary works of the period of National Struggle. 

Yahya Kemal explained “Death of a Wolf”, a poem by Alfred de Vigny, best and made an analogy between the great struggle the Turkish people were experiencing and the struggle the wolf was making while dying. Halide Edip was impressed a lot by a film with a wolf pattern and while she was writing her story book called “The Wolf that Took the Hills”, she took the death- or -life struggle of the Turkish nation as example. 

However, we can see that the wolf pattern is being used especially in some films in the popular culture. We should know that the wolf pattern or turning into a wolf, the products with wolf patterns have all spread to the world from Central Asian Turks.

PDF:

Foto Galeri:

Not:

Kurt Donuna bürünüp Avrupayı kasıp kavuran o "Kurt-Savaşçılar/Wolf-Warriors" kötü bir üne sahip olduğu için Avrupa milletleri için "KÖTÜ" olarak algılanmış olabilir.

Kazakistan

Kurtadam Mitlerinin Oluşumu ve 

Türk Mitolojisinde Kurtadam Yaklaşımları

Ramazan Volkan Çoban

...Berserk deliliğine kapılmış olan insanlar, üzerilerine postu giydikleri andan itibaren dönüşüm geçirdiklerini düşünürlerdi ve hatırladıkları şeyler pek azdı. Beowulf destanında Finli işgalcilerden biri kurt postu giymiş olarak Beowulf’un karşına çıkmıştı. Muhtemelen, Berserk deliliğinin etkisinde olan bu Kuzeyli savaşçı tutkuları için Britanya’ya gelmişti.

Normal haline geldiğinde Beowulf ile karşılaşmaya cesaret edemeyip ağlamaya başlamıştı. Berserk deliliği, günümüzde de görülebilen bir hastalıktır. Psikiyatrik bir hastalık olup, zaten var olan kurtadam efsanelerinin özellikle kuzey halklarında olmak üzere tüm Avrupa’da yaygınlaşmasını sağlamıştır. 

Bahsedilen dönüşümün (insandan kurtadama) gerçekleşmesi için deri değişiminin yaşanması gerekliydi. Normalde, dönüşülen hayvanın ağız kısmını da kapsayacak şekilde kafadan kuyruğa kadar derinin üst kısmı yüzülürdü ve bu post kafadan itibaren vücudun arka tarafına geçirilirdi. Eski Romalılar kurt adama “derideğiştiren” derlerdi ve Ortaçağ’ın başka mekânlarında da kurt adamlara buna benzer isimler verilmiştir.

...insanlar kurda veya başka bir hayvana dönüşmek hayvanın postunu kafalarına geçirirlerdi. Oğuz Han ilk seferinde başarılı olamamıştı ama daha sonraları bir zafer elde etmişti. Bu halka “İt-Barak” denirdi. İt-Baraklar Deşt-i Kıpçak’ın kuzeyinde ve batısında yaşarlardı.Geçmişte, İskandinav kavimlerinin Batı Asya’nın kuzeyinde de yaşadıkları kesin olarak biliniyor.

PDF:

Azerbaycan’ın Gazah bölgesinde bulunmuş tunç kemer. Üzerinde kurt ve balık tasvirleri dövülerek yapılmışlar.

Göktürklerden Günümüze Türk Halk İnançlarında Kurt

Yaşar KALAFAT

PDF:

Ergenekon'dan Çıkış

Kızılderili (orjinal makalesinde Hindu diye geçiyor! Azerbaycan da yerlilere Hindu diyorlar) ve Türk Efsanelerinde Kurt Totemi 'Mitosların Uygarlaşma ve İnsanlaşma Süreci' 

Bazı dillerde (Sümer,Elam), Avesta’da Türk kökenli kelimelerin olması, dünyanın bazı halklarının dünya görüşü, mitoloji, folklor ve dini abidelerinde Türk soylu suje, şahıs ve motiflerin mevcutluğu zamanla kabul edilmeye başlanmıştır.(1) 

Orta Çağ’da ve belki de daha eski devirlerde iskandinavların kafkas’dan göç etmeleri ve onların Kafkas kökenli Asırlarla, İskitlerle ve ProtoTürk kökenli halklarla akraba olmaları hakkında da ilginç fikirler öne sürülmüş ve araştırmalar yapılmıştır.(2) 

Tüm bu meseleler hala tam olarak araştırılmamıştır. Onların esaslı araştırması Türk haklarının kökeni eski tarihi ile onların köklerinin açılmasında yeni sahifeler açacaktır. Bilindiği gibi, son devirlerde dünyanın birkaç öncü Türkoloğu Amerika Hinduları (yerlileri) ile Türk haklarının kökünün bağlılığı hakkında ilginç fikirler söylemişlerdi. 

Bazı Hindu kabilelerinin dünya görüşünde, dini düşüncelerinde, efsane ve folklorunda, adet ve ananelerinde Türklerle fazlası ile uygunluklar görmüşlerdir. Amerika kıtasında yaşayan Hinduların Türk soylu olması fikrini söyleyenler de vardır. Amerika Hinduları ilk eski Türklerin etnik akrabalığı ve yahut da bu haklar arasında olabilecek kültürel manevi ahenklerin mümkünlüğü fazla ciddi ilmi bir problemdir ve ünlü araştırmacılardan otto rerığ, akademik A.Karımullin, Ahmet Ali arslan, Alısa Nicat ve birkaç araştırmacı bu problemle alakalı ilginç fikirler söylemiş ve değerli eserler yazmışlardır.(3)

Tüm bunlara rağmen, ele alınan konu hala tam, gerekli seviyede açılmamış olup, bunun geniş, kompleks, şekilde araştırılmasına ihtiyaç vardır. Öyle ki, etnograflar, etimoloji ile uğraşanlar, linguistler, kurtologlar, folklorşinaslar 5 farklı anketle bu meseleyi araştırdılar. Anlaşıldığı gibi, günümüze kadar Hinduların edebiyatı, kültürü, folkloru tam olarak araştırılmamıştır. Aynı zamanda bellidir ki XIX. asrın önlerinden başlayarak birkaç ünlü Amerikalı yazar, alim batı dünyası için maceralı karakter taşıyan Hindu edebiyatını, kültürünü öğrenmeye çalışmışlar ve bu onların bedii edebiyatına yansımıştır, araştırmacılar için bunların büyük önemi vardır.

Eski Hindu kültüründe inşa etmek, bu alanda birkaç kavramlık misallere aydınlık getirmek için onların tarih boyu dünyanın hangi halkları ile alakada, iletişimde oldukları izlenilmelidir. 

Araştırmacılar söyle bir sonuca vardılar ki Hindular Sibirya’dan, Alaska’dan ve merkezi Asya’dan geçerek Amerika kıtasına gelmişlerdir. Bu onların Eskimoslarla alakadar olduğunu gösterir. Bu fikirlerin dairesinde birkaç tutarlı delil alıp araştırmayı amaç edindik. Bunun için ilk sırada Hinduların ve Türklerin dünya görüşlerinde bulanan genel faktörleri almam lazımdır. Bu problemin açılmasında totem ve tabu esas rolü oynayabilir. 

Hemen mesele ile alakadar ilim aleminde eskiden ispat olunmuş faktörlerden biri ondan ibarettir ki, eski Türklerde şamancılığıyla yanaşı, toteizm de güçlü olmuştur. Birkaç abidede, mes, tulu-kuşu, gaba-ağaç, kurt yüzü mübarek olur ve (kitabı-dede-korkut) bunu gözlemek olur. Eski Türk halklarının abidelerinde at, yılan kaplumbağa, kurt ve kartal vardır.

Tüm bu totem ve tabular içerisinde kurt ve köpek-it, konusu önemli yer tutar. Şöyle ki, hem eski Türklerde, hem de eski Hindularda kurda inam gücü olmuştur. Çeşitli durumlarda çeşitli kabile ve tayfalar arasında totemler değiştikleri halde kurt daha derin kök salmış, yüksek mevki tutmuştur. Bu da kendi sırasında eski Türk halklarının cedlerinin kurttan üremesi inancından doğuyor. Bu konuya bağlı eski Çin ve Türk kaynaklarında değerli bilgiler var. Geçen yüzyılda büyük Rus alimi ve seyyahı N.Y. Biçuri’nin Çin’e araştırma seyahatleri zamanı topladığı kaynaklardan Türklerin kurt’tan türemesi konusunu gözlenmiştir. 

O ömrünün yirmi yılından fazlasını hasr ettiği araştırmalarından birinde der ki; ’Türkyuk evinin cedleri batı denizinin batısında yaşıyor ve tek bir toplum oluşturuyorlar. Bu aşna denilen kunn evinin dolu olmasıydı. sonraları bu nesil komşu hükümdar tarafından yenildi ve tamamen kökü kesildi. Onlardan yalnız 10 yaşlı ile bir oğlan sağ kaldı. Yaşı küçük olduğu için askerler ona acıdılar, kollarını ve ayaklarını kesip onu bir göle attılar. Dişi kurt oğlanı buldu ve onu etle besledi. Hükümdar duydu ki, oğlan yaşıyor, oğlanı bulup öldürmesi için adam gönderdi. Gelen adamlar oğlanın yanında dişi kurt göndüler. 

O zaman, Çin rivayetinde değinildiği gibi, bu dişi kurt batı denizinin doğusundaki Qao-Çan’ın kuzey batısında olan dağlarda göründü. Dişi kurt burada sığınak buldu ve oğlandan on çocuğu oldu ve onlar da büyüdükten sonra evlendiler ve çocukları oldu. Sonradan her biri kendi neslini oluşturdu.(4)

N.Y. Biçuri’nin Çin kaynaklarında bulduğu birkaç tür abidelerinde bu gözlenmiştir. Türk araştırmacılarında da bu meseleye geniş yer verilmiştir. Bazı ilk Avrupa halklarının folklor ve rivayetlerinin kökleri Asya-Troya kaynaklarına, böylece de Türk-Hun kaynaklarına dayanır. Kabileler iki yere ayrılırlar, yanan ateşin etrafında dans eder ve kutsal ruha teşekkürlerini ifade ederler. (5) Hindu folklorunu araştıran ünlü Rus alimi A.V. Vaşşenko yazar ki: ‘İnsan-kurtlar doğu ve kuzeye doğru ilerlediler’ veyahut ‘görünür, hemen o insan kurtlar Mogikanlardı. 

Ona göre kurtlar onların totemi idi.’ (6) Hinduların çok ünlü folklor örneği sayılan ‘Vallamolum’ poemasında da kurdun adı çekilir. ‘Vaviahtanların adasında güçlü kurt vardı ve o kabilenin başı idi.’ (7) Beyaz kurdun babaları ile kartalın babaları uzun zaman balıkla zengin olan suların yanında yerleştiler.’(8) ‘Kuzey, güney ve doğunun adamlarını getirdiler. Daha sonra ilk avcılar, rehberler, şamanlar ve onların karıları, kızları, köpekleri geldi.’ (9) Hinduların masal ve efsanelerinde de kurtlarla bağlı fazla ilginç örnekleri var.

‘Kara kurt herşeyi anladı. tayfanın adamları avdan döndüğünde büyük bir ateş yaktılar ve et kızardığında halkına yeni bir dans öğretti. Şimdi tüm Dakota tayfasının oynadığı ve kara kurta şöhret kazandıran bu yeni dans ‘onların dansı’ydı. (10) ''... o ansızın kımıldamadan oturmuş. Gri kurt'la karşılaştı. Kurt dedi ki: Ben kutsal dağların bekçisiyim. Seni daha yukarılara götüreceğim'' (11) ‘Gri kurt’ yolda yalnız başına giderdi. Kuyruğunu sallayıp, gözünü sahibinden çekmeden köpek de onun arkasında sürünürdü’ (12) gözlenmişti. 

Şöyle ki, hususi ile roma efsanelerinde bu mesele açık-aydın görünür: ‘Efsaneye göre, Latin şehirlerinin birinin padişahı kendi kardeşi kızının ikiz doğmuş iki oğlunu-konulu ve kemi tibr çayına atmayı emr etmişmiş. O korkuyordu ki, çocuklar büyüdükten sonra onu tahttan mahrum ederler. Çocuklar kurtulurlar. Bir dişi kurt onları kendi sütüyle büyütür. Roma da Kapitoli Tepesine kurt heykeli koyulmuştur. (13)

Troya-Roma çizgisinin gelişimiyle bağlı ünlü kazak şairi O. Süleymasnov’un da ilginç fikirleri vardır.(14) Büyük Hun imparatoru Atilla’nın kurt’tan yaranması hakkında Avrupa’da da rivayetler olmuştur. O. Süleymanov’un araştırmalarında da da bununla ilgili değerli delillere rastlıyoruz.

Sujenin Macar varyantı İtalyanlara da malum oldu. A.N. Vslelovkski’nin kitaba dahil ettiği İtalyan rivayetlere göre kendi kızını Bizans taht-tacının veliahtı ile evlendirmeyi kararlaştıran Macar kralı kızı tecavüzlerden korumak için geçici olarak kaleye koyar. Kralın beklemediği bir iş olur. Şehzade kız onunla birlikte kulede olan köpekten çocuğa hamile kalır ve Atilla doğar. Bu bilgiye uygun olarak, İtalyan ikonografiyası Hun hükümdarını köpek kulaklı tasvir ediyordu. A.N. Vselovski’nin yazdığına göre, İtalyan rahibleri ‘önceleri (kururk) fahri olduğu için dikkati çekmeyen bir şeyi ‘Atilla’ya kabahat tutmuşlar. Rahibler Attila’nın simasında köpekbaşların devamcısı Yecuc Mecucu görüyorlardı. Zaman geçtikçe, köpek hakkında hayaller değişir ve bazı tayfalarda bu fahri yeri kurt tutar.

Çin araştırmacılarının malumatlarına göre eski Türklerin bayrağında kurt başı şekli varmış. Düşünülür ki, bu bayrağı Avrupalılar görmüşler.’ (15)

Erken orta çağ’da da bir sıra İskandinav haklarının, hususiyle, İrlanda ve İslandalıların folklor örneklerinde kurt totemi büyük yer tutuyor. Bu da kendi heybetinde İskandinavların Kafkas’dan göç etmesi menşece Assar ve İskitlilere bağlı olması fikrini bir daha ispatladı.’ (16)

‘Kuhilin’ destanında evin köpeğinin öldürülmesinin imkansız olması motifi var. ‘Büyük Edda’, ‘Küçük Edda’ (17) destanında , hem de Snorri Sturluso’nun diğer eserlerinde belirtildiği gibi eski Türklerin Troyadan göç etmesi’ ve Avrupa’da yurt salması hususiyle dikkati çeken misallerden biriridir. S.Sturluso’nun ve sonraki devirlerde yaşayan diğer araştırmacıların eserlerinde denildiği gibi, eski Türk kabilelerinde kendi sırasıyla Kafkas’dan Altay’a Avrupa’ya ve Amerika’ya göç ettiler. Öyle ki, kurt toteminin eski Türk İskandinav, Roma, Avrupa halkları yanı sıra Eskimo kabileleri arasında da yayılması tesadüfi değildir ve bu eski ile alakalı olmuştur.

Bazı hindu kabilelerinin inamları (bazıları yok), Türk dini ve dünya görüşüne daha çok bağlıdır. Ünlü Türk tarihçisi B. Ögel’in Hunların bir dini merasimi ile ilgili verdiği malumat dikkati çekiyor. (18)
‘Önceleri köpeği iyice beslerler. Köpek şişmanladıktan sonra onun boynuna renkli ip bağlarlar. Ölünün ruhunun ona kurban edilen köpek tarafından korunacağına inanırlar.’ (19)

Bu adet aynıyla İrokez kabilesinde de var: ‘Birinci gün köpeğin boğulması törenidir. Bunun için en sağlıklı ve beyaz köpek bulunur. Beyaz renk-İrokezler için temiz ve iman sembolüdür. Köpeği boğdukları zaman, eyere bir damla kan düşmemesi ve köpeğin kemiklerinin kırılmamasına çalışılırdı. Köpeğin boynuna beyaz renkli ip bağlanırdı. bu bir saadet, itibar sembolüydü. Aynı zamanda köpeği çok istekli süslüyorlardı ve bunu kendileri için hayırlı bir iş sanıyorlardı. Süslenmiş köpek cesedini yerden sekiz lut yükseklikte sütundan asıyorlardı. Ceset beş gün gece-gündüz sütunda asılı duruyordu. Beşinci gün sabahı onu yakmak için indiriyorlardı. Dört kabile iki köpek yakıyorlardı. cesetleri yaktıkları zaman hemen hemen herkes ağlardı.

XIV. asrın Amerikalı şairi ve hindu folklorunun güzel bilicisi, H. Longfelleo’nun da yaratıcılığında kurtla bağlı misale rastlanır. Onun Hindu hayatından bahseden ünlü poeması ‘hayavata hakkında nağme’ eserinde kurt derisinden olan şehirli torbadan konuşma gelir.

kurt derisinin torbasını

açıp, ordan önce bir

cam çıkarttı, sonra bir-bir

çıktı çöle bu torbadan

pogasenin fikurları:

bir çift yılan, bir çift yaya! (20)

Belki de bu kutsal torba-yani kurt derisinden dikilmiş bu eşya yer küresinin kendisidir. Yer küresi kutsal olduğu için kurt derisinden dikilmiş torbaya benzetiyorlardı. XX. asır Amerika edebiyatında ünlü yeri olan yazarlardan biri de Jack London’dur. Kurt totemi ile bağlı onun da yaratıcılığında ilginç misaller vardır. ‘Cedlerin Silahı’ adlı eseri buna örnek olabilir. (21) U. Folkner’de de kurta bağlı dikkati çeken deliller var. ‘Tam üç gün duum batıya gidemiyordu, diyordu ki ‘ben atımı görüyorum.’ (22)

Hinduları gömerken onun köpeğini de kendi ile birlikte gömüyorlardı. Bu ise köpeğin sahibine vefalı olduğunu gösteriyordu. Bütün bu söylenenlerden söyle sonuca geliyoruz ki, dünya halklarının sonuncu etnogenezini ortaya çıkarmak için birkaç antropolojik cihetin yanı sıra, aynı zamanda tesaffütü ve dini dünya görüşlerinin de önemi vardı. 

Prof.Dr.T.S. ELİYEVA 

Kızılderili ve Türk Efsanelerinde Kurt Totemi 

Uluslararası IV.Türk Kültürü Kongresi Bildirileri 4-7 Kasım 1997, 

Ankara Cilt 4

Ekteki haberde Bulgaristan daki kurgan kazısında ,At ve Köpek iskeletleri bulunmuş. Köpek büyük bir ihtimalle yukarıdaki yazının içinde geçen "kurban" la ilişkilidir. (At'ı zaten biliyoruz) ve bu bir Türk Kurganıdır.! (link)

dipnotlar:
1. Osman Nedim Tuna, Sümer ve Türk dillerinin tarihi ilgisi ile Türk dilinin yaşı meselesi, Ankara 1990; a. Mamedov, teoretiçeskiye problemi vossotahovlehiya perviçhik komey ve tyürskix yazıkax ‘ azerb.filologiyası’ meseleleri bakı, ‘elm’, 1984; O. Süleymanov az-ya.azerb.devlet neşriyyatı, Bakü, 1983.
2. Tur Keyerold. Azerbaycan teli(migtası yahih avto sehtrik hezetiyyasihe tengidi bakış), ‘azerbaycan gezeti. 6 nisan, 1995.
3. A. Katlimullin, prototyunki ve indegçi amenki (psled on odnoy gipotezi) M. İhsan, 1995; Ahmet Ali Arslan ‘Hazar’ dergisi, 1991, no 2-3, 5-51-52; elisa nicat, hale Türk isimlenmeyen Türkler, ‘bozkurt’gazetesi, 1984.
4.N.Y.Biçurin, gobranie svebehiy o hatodax, obitavşix v stedhey azii v drevhie vrermeii. izdateistvo akademii nauk sssr: Moskvo-Leningrad 1950-5220-221.
5. motgah, ligo xodehosuhi, ili itorezov. izdatelstvo ‘nauka’, Moskva, 1983. s. 112.
6.A.V.Vaşşenko, istotiko-epiç eskoy folklor se vedoamerikahskoy indıyçev (tipologiya poetika) ‘nauma’, Moskva. 1989, s.41
7.ay, yer., s. 182.
8.ay, yer., s. 176.
9.ay, yer., s. 177.
10. Dünya halklarının efsaneleri, Bakü, 1999. s. 434.
11. ay, der., s. 442.
12. Eski dünya tarihi, Bakü, maarif, 1990, s. 201.
13. O.Süleymanov, Az-ya. Azerbaycan Devlet Neşriyatı, Bakü, 1993, s. 220.
14. O.Süleymanov, Az-ya . Azerbaycan Devlet Neşriyatı, Bakü, 1993, s. 220.
15. Tur Heyeldal. Azerbaycan telilmigtasiyanın avrosektrik heztiyyesine tengıdi bakış ‘azerbaycan’ gezeti, 6 Nisan 1995, ci il.
16. Miladşaya eddo izol, ‘noukia’, Leningrad 1970, s. 89
17. ay.yer., s. 10.
18. B.Ögel, Büyük kuh imperiyesi gahdik, Bakü, 1992, s. 171.
19. ay, yer
20. H. Longfello. Hayavata hakkında nağme, genolik, Bakü, 1971, s. 175.
21. C.London, povestler, hikayeler, yatıçı. Bakü. 1991, s.8.
22. U. Folkher, Kırmızı yapraklar, ‘bağban’ toplosu gençlik, Bakü, 1990, s. 115."

not:
bu yazıyı ekşisözlükten aldım, çok aramama rağmen pdfsini bulamadım, ve böyle bir makale mevcut. Aliyeva'nın kendi sitesi  AKMB:

Hindu ve Türk efsanelerinde kurt totemi, “Türksoy” dergisi, 2000, Nl, S.40 – 43....

WOLF and WOLF-WARRIORS

...As the hero inspired them, one may assume that some among them fought with clubs in the hero's style. Gods and hero- ancestors no doubt were models also for wolf-warriors, long-hairs, ghost warriors...

Warrior styles have much to offer our understanding of history. They tell us how long ago, when war was still welcome, fighting men reached the state of ecstasy that led them to do astounding things. They lead us into the heart of Vedic Indian, Homeric, Celtic, and Germanic* civilizations, where fighting prowess was the measure of a man. They link the Bronze, Iron, and Middle Ages- two thousand years of history seldom seen as belonging together. They often turned the wheel of events during these many years: wolf-warriors founded Rome in 753 BC, enthroned emperor Costantine in AD 306, and united Norway in the battle of Hafrsfjord in AD 872: and horse-stabbers won the battle of Pharsalus in 48 BC that turned Rome from a republic into a monarchy...

In the Americas as well as Africa, warrior societies dominated archaic cultures as much as they did in Europe. Germanic warrior customs such as masked dances, and styles like berserks or wolf-warriors, find astonishing parallels world-wide that sharpen our perception and help explain otherwise little understood customs....

Nowhere else in antiquity do we hear of wolf-warriors and bear-warriors fighting together. But in AD 872, Thorbjorn Hornklofi depicts Germanic wolf and bear-warriors fighting side by side; they line the flagship of King Harald Fairhair of Norway in the battle of Hafrsfjord. It is astonishing to find in a work of Roman art the same two kinds of animal warriors that 800 years later stalk through a skaldic poem as ülfhe*nar (wolf-hood wearers) and berserkir (bear-shirt wearers; later any furious warrior)....

New World Indians brought from Siberia, not only shamanism and wolf-ancestor myths, but , it seems, also wolf-,bear-,bird-cat warrordom. They sent forth wolf-warriors as scoults, and even patterned their warfare on wolf like spying:

"It is interesting to note that Wolf in one form or another was the patron spirit of war all over the Plains. He was primarily the intelligence service, the ruthless, crafty, cautious hunter. This may well be taken as symbolic of all Plains, or of all American Indian warface. Its protype was the shrewd stalker and as Wolf's depredations dependend upon intelligence the Indians hunted men in the same manner. The service of intelligence was the one branch of their art of war which was perfectly developed."

The best way to identify with an animal is to don its pelt: a mid-sixteenth-century drawing shows a Mexican Cuetlachtli warrior wearing a wolf-hood, much like Indo-European* wolf-warriors. Since waring the animal's skin is essential to animal-warrior styles, it is of great interest to see this done in the New World no less than in the Old. Both American and European folk tales speak of people being changed into Wolves by wearing wolfskins, and of being freed from shape-shifting by burning the skins.

Animals especially wolves offered much to the warrior bent on going beyond the bounds of this humanity: he could walk, jump, or run as the chosen animals did: also hide, creep, lurk, scream, bray and howl as they did- wolves often howl in triumph at a kill- and in all he could frighten the enemy while venting his own fear. He could take on an animal's rage, dread or pride and thus free himself of cultural constraints or conscience (much as modern warriors do when they focus on technology). Moreover, with their power to change into animals and travel to other worlds, shamans gave wolf- and bear- warriordom a cosmic dimension.

Wolves and hyenas, almost alone among animals, fight in packs- as if going to war. Fiercely baring their teeth, with eyes flashing danger, howling dreadfully and biting through their prey's windpipe, they are the most gripping warrior animals.

From wolves warriors learned stealth. As a wolf-man of our own time puts it:

"The wolves moved deftly and silently in the woods and in trying to imitate them I came to walk more quietly and to freeze at the sign of slight movement. At first this imitation gave me no advantage, but after several weeks I realized I was becoming far more attuned to the environment we moved through. I heard more, for one thing, and my senses now constantly alert, I occasionally saw a deer mouse or a grouse before they did... I could attune myself better to the woods by behaving as they did- minutely inspecting certain things, seeking vantage points always sniffing at the air. I did, and felt vigorous, charged with alertness."

Good camouflage, wolfskins allowed scouts to hide. Homer tells of the Trojan night-spy dolon hiding under a wolfskin, and Euripides embellishes the tale:

"I will draw a wolf skin over my back,

put the beast's gaping jaws around my head,

fasten the forelegs to my hands,

its legs to mine, and mimic the four-footed

wolf-gait, hard to spot for the foes."

Euripides, whose Dolon walks on all fours like a wolf, stresses the stealth that the wolfskin grants. In Greek, Etruscan and Gallic myths* a wolf-hood makes one invisible.

Speed is another astounding quality of wolves. They trot unflaggingly, lightly, and quickly - easily 50 miles a day. Homer's wolf-warrior Dolon was a fast runner. Young and swift, wolf-warriors often served as scoults and skirmishers. Wolves, moreover far outdo man in fieldcraft: they are the easy masters of the woods, the wild, the winter, and the night, all frightening and uncanny to man.

Of all wild animals, wolves are closest to man in social instincts. They respect rank, delight in each other's company, and are so dedicated to the pack that the Hittite king Hattusilis told his assembly, "May your clan be one, like that of the wolves!" , as dogs they are eager and faithful beyond words.

Wild wolves have even suckled and raised human children. No other animal engages man's feelings so strongly. It has rightly been said that what links men who love wolves with those who loathe them is the intensity of their feelings.

Wolf-warriors are the best-documented Indo-European* warrior style, originating long before and lasting long after the Indo-European dispersal. They are found far more often than bear-, boar-, buck-, marten-, horse- or any other animal-warriors. 

In the second millennium BC., when our sources begin to flow, wolf-warriors are already well attested. A Hittite army leader bore the name Lupakku (Wolf), and since Indo-European animal names bespoke strength and luck, he very likely was a wolf-warrior. Likewise the name of the Hittite Luvians means "Wolf People". Hittite texts call them LU-MESH-UR-BAR-RA, "Men-dog-Outside".

Vedic India too had skin-clad wolf-warriors: Rudra,with his wolves Bhava and Sarva and with a warband of eleven long-haired Rudriyas, haunted the woods. Other early wolf-warriors are the Mairyo youth of ancient Iran: as a warrior band they were called "wolves" and fought in a frenzy, though it is not known whether they wore wolfskins. Scythians also fought as wolf-warriors some of their youths being "valiant dogs".

Mycenaeans very likely had wolf-warriors. A painted krater from Tiryns of about 1200 BC shows four warriors on foot, two before a chariot and two behind it. All four are armed with small round shields and javelins much like Egyptian Shardana chariot runners of the time. "The pointed crests on their heads" it is said "may represent a cap-helmet of some kind" ; the tails between their legs are very likely tails of an animal skin. The men have been taken for tiger-warriors, but there were no tigers in ancient Greece. Indo-European* parallels and Homeric wolf-sympathy suggest that they are wolf-warriors. If so wolf-warriors may have played a role in the chariot-base Indo-European* expansion of the mid-second millennium BC. Chariot crews neede runners beside them to capture or finish off enemy charioteers. Fleet-footed young wolf-warriors could have played this tactical role. Some Mycenaeans seem to have had wolf-names.

Homer too tells of wolf-warriors. He sees heroes such as Hector, Diomedes and Achilles as at times overcome by fighting madness; that is in the throes of "wolfishness" a state akin to berserk recklessness. Speed, stealth and fighting madness characterized Greek wolf-warriors, but Achilles captains flaunted wolfishness also as a leadership quality:

"Hungry as wolves that rend and bolt raw flesh,hearts filled with battle-frenzy that never dies-off on the cliffs, ripping apart some big antlered stag they gorge on the kill till all their jaws drip red with blood, then down in a pack they lope to a pooling dark spring,
thier lean sharp tongues lapping the water's surface, belching bloody meat, but the fury never shaken, builds insede their chests though their glutted bellies burst-so wild the Myrmidon captains..."

In Sparta , warrior tarining was the work of Lykurgos, the "Wolf-Worker". Lykurgos laid down a law that for a year (the Krypteia) young warriors must hide and live outside society fending for themselves as naked, lone wolves, Elsewhere in Greece, Apollo the Wolf-god** presided over the training of young warriors.

Indo-European* tribesmen brought the wolf-warriors style to Italy as well as Greece. *(I DO NOT AGREE- Be Honest!-SB)

Virgil says that the warriors who founded Praeneste wore wolf-hoods and fought with the left foot bare- a sign of skill, toughness, and recklessness. The Hirpi Sorani wolf-warriors from north of Rome, like later berserks, could not be hurt by fire: very likely they fought in a trance of ecstacy that made them woundproof.

The wolf-warriors of Romulus (an Etrsucan Myth!-SB) founded Rome and centuries later in the battles against Hannibal the legions still had in their rank velites, young men who fought in the forefront and wore wolfskins. As the sight of a wolf was an omen of victory to later Germanic warriors , so it was to early romans: when a wolf ran through their battle line at Sentinum in 295 BC, Roman warriors welcomed it with shouts as the winning wolf of Mars (also a Scythian God!-SB). By the time of Marius, however , Rome had lost her wolf-warriors. (if it was a Roman culture, why lost?!!-SB)

Among Celts in Gaul, wolves and dogs bred from wolves entrhralled warriors. Celtic names like Cunopennus, cunocennus and Cunobarrus all mean "dog-head" or "wolf-head"; that is, men who fought with dog or wolf-skins over their heads. very likely they looked like the Germanic wolf-warriors portrayed on Trajan's Column...

...Ancient aristocratic horseman and reliefs depicting emperor Constantine's guard on his arch in Rome. Several other sagas beside Egils saga speak of it, as does the lay of Hakon* quoted below.

Thorolf was nor seize by an unforeseen bersek fit, he had prepared for going berserk by not wearing a hauberk. He had it in his hand when to fight madly. with some warriors being a berserk was a predisposition handed down from father to sun, but with Thorlolf it was a deliberately chosen warrior style. This is true even more so of Norway's King Hakon the Good who in 961 also scorned armor:

"He threw off his armor

thrust down his mail-coat,

the great-hearted lord,

ere the battle began.

He laughed with his liege-men

His land would he shield

The gladsome hero

neath goldhelm standing."

Hakon's laughter underlines hisscorn of wounds. Like a true berserk he went on to fight before the line and the standard....


Ancient Germanic Warriors: Warrior Styles from Trajan's Column to Icelandic Sagas by Michael P. Speidel




note:
*The Turkish myths are not spoken hier !!! 
Etruscans , Scythians , Huns , Odin = the Turks...Wolf is holly to them and was not to the Romans or Greeks !
Remember ; The myths were told in the Old World, before the Indo-European races!
Iranian people came in the 10th-6th c BC. to that area, the Turks were already there.
And Indo-Europeans races are mixed with the Turkic races in the time in Europe ...
Shaman religion is also realated....
Hakon=Hakan : in Turkish means Lord/King/Emperor.. the Turks use it today as a male name.


**Apollo The Wolf God = The word Apollo is not even Greek and was not a Greek God in the beginning ! Taken from the East Culture...

Roma , Kurt başı MS.1.-2.yy

Roma Sancakları

The origin of the standard is unknown and still a matter of dispute among scholars. A specific and certain origin is still difficult to be determined. Dacian, Thracian, Scythian, Sarmatian or Parthian origins have been proposed in dedicated historiography. According to Lucreţiu Mihăilescu-Bîrliba by the 2nd century AD, i.e. after the conclusion of the Dacian Wars, the draco symbol was assimilated in the Greco-Roman world with the Dacian ethnos.According to Jon N. C. Coulston the Romans associated this standard with 1st and 2nd century Danubian barbarians.The Roman historian Arrian wrote that the Romans took the draco from the Scythians, most probably a term for the contemporary Sarmatians.

Romanya- Draco Dacia / Bükreş Askeri Müze

The draco was originally developed by the Sarmatians and Alans, cavalry peoples of the steppes. The earliest evidence of the Draco in Dacia was found on 4th century BC pottery discovered in the Prahova county of Romania.

Kurt başı...Bulgaristan daki bir kurgan da bulunmuş, Trakya hazinesi diye geçiyor.

Haçlı ordusunda bir Türk ?! Kılıç üzerindeki
Kurt ve Dörtyön Tamgası
 İstanbul Askeri 

İlgili:

KURT DONUNA BÜRÜNMÜŞ TROYALI SAVAŞÇI DOLON

Scandinavian and Turkish People, What is the connection? Odin and his People

// KURT-BÖRÜ-WOLF //