Kuruluş tarihi ve kuran : MÖ 42 Marcus Antonius.
Ana Lejyon : MS 68'den MS 5.yy kadar Zeugma - Gaziantep
Terhis tarihi : MS 400 olmasına rağmen 5.yy'a kadar aktif idi.
Sembolü: Oğlak.
Anadolu'dan asker kaydetmiş olan diğer Roma lejyonları şunlardı:
Legio IV Flavia, Legio XIV Gemina, Adiutrix adını (=cognomenini) taşıyan I ve II numaralı lejyonlar, Legio X Gemina, Legio IV Scythica, Parthica adını taşıyan I ve III numaralı lejyonlar.
Ancak saydığımız bu lejyonların Anadolu'dan asker kaydetmeleri İS.2. Yüzyılda gerçekleşti. Bu yüzyılda yapılan kayıtların öncekilerden farkı, bu kayıtların lejyonların sevkiyatı sırasında yapılmış olmasıdır. Traianus'un Pers seferine katılmış olan Legio IV Flavia'nın Anadolu kökenli askeri Ankyra'dandı.
Daimi garnizonu Dakia'dayken Parth seferine katılmış olan Legio XIV Gemina'da ise Anadolu kökenli üç asker görev yaptı. Bunlardan birisi İkonion' dan, diğeri Ankyra' dan, üçüncüsü Lykia-Isauria sınırındaki bir köydendi. İlk ikisi askeri hizmetini tamamladıktan sonra evine döndü. İkonionlu veteran aile mezarlığına gömülürken, Ankyralı veteran doğduğu köyde defnedildi. Üçüncü asker, lejyonun Dakia'daki karargahında evlendi.
Legio I Adiutrix ve Legio II Adiutrix, İS. 2. yüzyılda düzenli olarak Parth seferine katılmış olan Roma lejyonlarındandır. Onlar, bu seferler sırasında Anadolu'dan asker kaydettiler. Legio I Adiutrix'in Anadolu kökenli askeri İkonion'dan kaydedilmişti. Legio II Adiutrix'te askerlik yapmış olan Anadolu kökenli iki asker ise Ankyra'dandı.
Aynı yüzyılda veya III. Yüzyıl başında Phrygia'daki Sebaste'den bir asker Legio X Gemina'da hizmet etti. Onun lejyoner olarak Roma ordusuna alınması Septimius Severus ya da Caracalla'nın Parth seferi sırasında olmalıdır.
Legio I Italica'da görev yapmış olan Anadolu kökenli iki asker, bu lejyonun Moesia'daki karargahında, yani Novae'de bulunduğu sırada yaşamlarını kaybettiler. Bu iki askerden birisi Ankyra, diğeri Aspendos (=Belkıs)doğumluydu.
Onların lejyoner olarak Roma ordusuna alınması muhtemelen Traianus'un Parth seferi çerçevesinde gerçekleşti. Zira Legio I Italica, Hadrianus zamanında Novae'ye yerleşmişti .
Legio IV Scythica, İS. 2. Yüzyılda muhtemelen Parth seferleri sırasında Anadolu'yu yeniden asker kaynağı olarak kullandı. Bu zamanda Ephesos, Pergamon, Ankyra ve Caesareia bu lejyona asker verdi.
Legio I Parthica ve Legio III Parthica, Septimius Severus'un Parth seferine katıldılar. Her iki lejyon sevkiyatları sırasında Anadolu'dan asker kaydettiler. Bu askerler, Dağlık Kilikia, Lykia ve Ankyra'dan temin edildiler.
Anadolu'dan asker kaydetmiş olan bir diğer lejyon Legio III Augusta'dır. Daimi karargahı Afrika'da olan bu lejyonun Anadolu kökenli askerleri Asia, Bithynia ve Kilikia'dan toplanmıştır. Bu askerlerin kayıtları, İS. II. Yüzyılda veya III. Yüzyıldaki sevkıyatlar sırasında yapılmış olmalıdır.
Sonuç olarak çoğu orta Anadolu'dan olmak üzere Anadolu'nun her bölgesi Roma lejyonlarının asker kaynağı oldu.
Roma Lejyonerleri ve Anadolu
Doç.Dr.Mehmet Ali Kaya
Ege Üni.Edebiyat Fa.Tarih Bölümü Öğretim Üyesi
PDF:
 |
| İskit 4.Lejyonda asker olan bir kişinin kölesine ait mezar taşı, Rijksmuseum van Oudheden |
Legio IIII Scythica
Legio III Scythica: one of the Roman legions. Its title means 'the legion from Scythia'. It is possible that it also suggested that the soldiers were brave like the notorious Scythians.
This unit was founded by the triumvir Marc Antony in the years after 42. We do not know where it was first stationed. Syria is a possibility, and when this is correct, it is very likely that the fourth legion took part in Antony's ill-fated campaign against the Parthian empire. On the other hand, the surname Scythica suggests that our unit fought against the Scythians, the nomadic tribes who lived in the neighborhood of the Roman city Olbia but occasionally came to the south and tried to cross the Danube. It is likely that the fourth and fifth legions once defeated one of these tribes; but we can not date this victory, which may have taken place later.
In 31 BCE, Caesar's adopted son Octavian defeated Marc Antony at Actium. From now on, the Roman empire was ruled by one man, Octavian, who accepted the title of Augustus. From now on, the fourth legion was certainly active in Moesia, the region of the Lower Danube. The surname Scythica is attested during the reign of Augustus, and there was much heavy fighting in the years 29-27. The Roman commander Marcus Licinius Crassus (a grandson of the triumvir) is known to have killed an enemy leader in single combat. The legion's base was probably at Viminacium (Kostolac in eastern Serbia).
Between 6 and 9 CE, IIII Scythica was active in the wars of Tiberius (the future emperor) against the Illyrians and Pannonians on the Middle Danube. Fighting was not the only activity of the legion. Several rock inscriptions prove the construction of roads and other works of engineering in the Danube area. The newly conquered country needed to be developed. Usually, IIII Scythica joined forces with V Macedonica. Among those who served in the legion was a young man named Titus Flavius Vespasianus, who is better known as the emperor Vespasian.
During the reign of Nero, the legion was transferred to the east. In 58-60, the Roman commander Gnaeus Domitius Corbulo launched a very successful campaign in the vassal kingdom Armenia. Using III Gallica, VI Ferrata, and X Fretensis, he captured the Armenian capitals Artaxata (modern Yerevan; 58) and Tigranocerta (59) and gave the Armenians a new, pro-Roman king, Tigranes (a great-grandson of the Jewish king Herod the Great). However, the Parthians placed another king on the Armenian throne, Tiridates, the brother of their king Vologases I.
Together with XII Fulminata, the fourth legion was involved in a retaliatory campaign, which was conducted by Lucius Caesennius Paetus, the governor of Cappadocia, in 62. However, the Parthians forced them into surrender at Rhandeia (winter 62/63). Later, Corbulo was able to turn the tables, and ordered Tiridates to receive his crown for the second time from the Roman emperor Nero. However, the disgraced legions IIII Scythica and XII Fulminata were not permitted to participate in this war.
From 66 on, the fourth legion was stationed in Zeugma, an important place on the river Euphrates, facing the Parthian frontier. It was still there in the third century.
 |
| MARCUS ANTONIUS (MARC ANTONY) AR SILVER LEGIONARY DENARIUS. LEGION QUARTA SCYTHICA (IV), THE FOURTH - 32-31 BC |
During the civil war of the year 69, which was the result of the suicide of Nero, the Fourth Scythian legion sided with its former officer Vespasian, but did not see action during this war, because its fighting qualities were despised by the Roman high command. Only three years before, soldiers of IIII Scythica and VI Ferrata had been defeated, together with the main force of XII Fulminata, in an attempt to suppress the Jewish revolt. However, in 70, it was used to suppress a pogrom in Antioch.
Among the officers involved must have been the most famous soldier of IIII Scythica: Tiberius Julius Celsus Polemaeanus, to whom the famous library in Ephesus was dedicated. Soldiers of this legion were also employed to build a canal at Seleucia.
Between 132 and 136, subunits of this legion fought against the Jews when they revolted under Simon ben Kosiba.
Because Zeugma is at the border between the Roman and Parthian empires, we can be certain that the Fourth took part in all wars between the two states: for example, that of Trajan in 114-117 and that of Lucius Verus between 161 and 166, which culminated in the sack of the Parthian capital Ctesiphon.
Between 181 and 183, the commander of IIII Scythica was the future emperor Lucius Septimius Severus (193-211). He used the fourth legion during his campaign against the Parthians in 194. In 197-198, the Scythian legion took part in Severus' second Parthian war. Again, the soldiers of the Fourth sacked Ctesiphon. This time, the Parthian empire did not recover from the blow. Within a generation, it had been replaced by the powerful kingdom of the Persian Sasanians.
Probably, IIII Scythica was somehow involved in the eastern campaign of Caracalla, who died at Harran (in 217) and must have passed through Zeugma. In 219, the legion's commander Gellius Maximus revolted against the emperor Heliogabalus, but he was swiftly removed.
After this incident, the legion disappears from our sources. However, it is very likely that it still existed, because it is mentioned in an early fifth-century document (the Notitia Dignitatum). At that moment, the Fourth Scythian legion was still part of the army of Syria, although it was no longer at Zeugma. The transfer to another (still unidentified) base is usually attributed to the emperor Diocletian.
A hypothetical history of the Fourth must mention that it took part in the war waged by Severus Alexander against the Sasanians. They had invaded the Roman empire in 230 and had installed an emperor in Emessa, but Severus Alexander was able to restore order and invade Mesopotamia. In 244, the Romans again invaded Iraq, but their emperor Gordian III died and was succeeded by Philippus Arabs, who owed his throne to the Sasanian king Shapur I.
Even worse was to come. In 256 Shapur captured Satala (the fortress of XV Apollinaris), and two years later he sacked Trapezus. When the Roman emperor Valerian tried to restore order and invaded Mesopotamia, he was defeated and captured. Captive Roman soldiers were ordered to build a bridge at modern Shushtar. These Roman defeats are commemorated on several Sasanian monuments.
 |
| The standards of the Fourth legion Scythica: Capricorn (right),in the middle shows Vespasian and sons. |
However, under the emperors Odaenathus of Palmyra (261-267) and Diocletian (284-305), the Romans restored their fortunes and in 298, a peace treaty was concluded in which the Persians had to give up territories in northern Mesopotamia. The fourth Scythian legion must have played a role during these campaigns, but we have almost no information about them - except for the fact that it survived into the fourth century.
The emblem of IIII Scythica was the Capricorn.
 |
| Arab Philip'in karısı Otacilia Severa için yaptırdığı para. Scythica IIII 'e ithafen bir oğlak ve Zeugma Tapınağı, lejyon kampı. |
Literature:
*J. Bennett, "Two New Centurions of the legio IIII Scythica," in: Latomus, 66 (2007) 404-413
*J. Bennett, "A Centurion and His Slave: A Latin Epitaph from Western Anatolia in the Rijksmuseum van Oudheden, Leiden" in: Anatolica 33 (2007) 129-142
*H. Devijver, "Commanders and Officers of Legio IIII Scythica", in: D.L. Kennedy (ed.), The Twin Towns of Zeugma on the Euphrates (1998), 205-232
*D. French, "Recruitment in Asia Minor for the Legio IIII Scythica", in: S. Mitchell (ed.), Armies and Frontiers in Roman and Byzantine Anatolia (1983) 47-59
*M.A. Speidel, "Legio IV Scythica", in: Yann Le Bohec, Les légions de Rome sous le Haut-Empire (2000 Lyon) 327-337
*J. Wagner, "Legio IV Scythica in Zeugma am Euphrat", in: Studien zu den Militärgrenzen Roms 2 (1977) 517-539
wiki
 | |
| Insciption referring to IIII Scythica. Rockefeller Museum, Jerusalem |
// İskit="Türk" , Partlar="Dışlanmış İskitler" //
// Anadolu hep asker üretmiş !!! //
 |
| Efes buluntusu - İskit MÖ.5.yy |
Eski Gürcistan Devlet Başkanı Mihail Saakaşvili'nin Annesi Prof. Dr. Giuli Alasania
“Gürcüler ve İslâm Öncesi Türkler"kitabında Gürcü Arşivlerinde ki çok ciddi belgelere dayanarak İskitlerin Türk olduğunu net bir şekilde ifade ediyor.
Ayrıca kitapta İslâmiyet’i kabulden önceki Türk-Gürcü ilişkilerini ele alıyor ki, bu sahada yapılan çalışmaların ilki diyebiliriz. Gürcü tarihinin eski oluşunu ve istikrarlı alfabesini göz önüne getirirsek, Orta Asya Türk tarihi için Çin kaynakları ne ifade ediyorsa, Kafkas bölgesi için Gürcü kaynakların aynı değerde olduğunu anlarız. Eserde Gürcülerin Hunlarla, Hazarlarla, Kıpçaklarla, İskitlerle ilişkileri anlatılıyor.
İskitlerin Türk olup olmadığı tartışmasında, Gürcü kaynaklarında çok önemli bilgiler var; Gürcüler İskitleri Türk kabul etmişlerdir.
“Gürcüler ve İslâm Öncesi Türkler” için 300 dolayında Gürcüce ve Rusça kaynak kullanıldığını söylersem çalışmanın ciddiyetini her hâlde anlatmış olurum...
Arslan Tekin - yeniçağ gazetesi 11.01.2014
"Gürcü Yazılı Kaynaklarında Bun Türkler" adlı bölümde Gürcü kroniklerinde ve diğer yazılı kaynaklarında Bun türkler/Hunlar ile Gürcüler arasındaki ilk temaslar incelenmekte, kaynaklar arasında ihtilaflı olan konular da tartışılarak sonuca ulaşılmaya çalışılmaktadır. Ayrıca bu bölümde İskitler ve İskitlerin Türk olup olmadığı konusunda önemli bilgiler verilmekte ; Gürcü kaynakları İskitleri Türk olarak kabul ettiği açık bir şekilde ifade edilmektedir.
Giuli Alasania, Gürcüler ve İslam Öncesi Türkler,
Çev. Nanuli Kaçarava- Karen Yayınları, Trabzon-2013
Turgay KABAK.
